Eyal Vilner Big Band (US) tiltle: The Jam music: Jazz release date: july 01, 2022 promotion: Lydia Liebman Promotions info band: Eyal Vilner © Rootsville 2022

Vilner, geboren in Tel Aviv, verhuisde in 2007 naar New York en begon het jaar daarop zijn bigband. Het ensemble trad op in New Yorkse bezienswaardigheden zoals Jazz at Lincoln Center, The Guggenheim Museum, Birdland, Dizzy's Club, Smalls Jazz Club en Minton's Playhouse. De band is ook een grote hit in de bloeiende danszalen van New York. Om zijn begrip van jazzmuziek te verdiepen, begon Vilner met swingdanslessen. Die interacties leidden tot de Jam-bijeenkomsten, geleid door Vilner en professionele danseres Gaby Cook, en bleken een van de belangrijkste inspiratiebronnen voor het album.

Er is een open gesprek tussen swingmuziek en swingdansen, aangezien beide kunstvormen geworteld zijn in improvisatie.” Negen van de nummers zijn afkomstig van een opnamedatum dicht bij het hoogtepunt van SW!NG OUT, de veelgeprezen samenwerking die twee weken duurde in het Joyce Theatre in Manhattan. De EVBB had interactie met virtuoze professionele dansers, geregisseerd door choreograaf Caleb Teicher, en die improvisaties inspireerden tot nieuwe composities uit de pen van Vilner. "Tien muzikanten, twaalf dansers die tweeëntwintig geweldige improvisatoren maken op het podium." De jam! geeft Vilner de kans om zijn eigen artistieke ontwikkeling te laten zien, zowel als schrijver, componist en arrangeur als als improvisator, een prestatie die hem onderscheidt van eerdere EVBB-albums. De muzikale filosofie van Vilner omvat het vinden van de gemeenschappelijke wortel van parallelle artistieke vormen en kijken of die gesprekken wederzijdse creativiteit kunnen stimuleren.

“Zowel jazzdans – volkstaal jazzdans en lindyhop – als jazzmuziek komen van dezelfde plaats en zijn geworteld in zwarte Amerikaanse kunstvormen. Ze vullen elkaar aan.” Maar de bigband wijst alle vintage of retro-labels graag af: “We grijpen terug naar een traditie van bewegen en dansen op jazzmuziek, waarbij we diep graven in de subdialecten binnen de taal die als jazz wordt bestempeld, en vervolgens proberen te vertellen een nieuw, meeslepend verhaal met deze esthetiek in gedachten.”

Dat nieuwe verhaal begint met een frisse kijk op 'Just A Lucky So-and-So' van Duke Ellington, een ruim, groots swingend nummer dat je meteen naar de danszaal brengt. De zang van Imani Rousselle maakt indruk en er zijn grommende, snuivende solo's van Brandon Lee (trompet) en Ron Wilkins (trombone). Vilner komt naar voren op "Chabichou", genoemd naar Vilner's favoriete geitenkaas, en weerspiegelt zijn improviserende wortels in bebop en hardbop. "Another Time" is een ander origineel uit Vilner; pianist Jon Thomas zorgt voor de monnik-achtige branie: "Het weerspiegelt mijn eerste jaren in New York, toen de dingen ruw waren en uit elkaar vielen - maar de muziek zelf had veel soul en pure liefde."

De band waait door de teen-tikkende blues van het titelnummer - met elegant gescoorde tutti-lijnen, stijlvol uitgevoerde schreeuwrefreinen en een schelle bijdrage van baritonspeler Josh Lee - voordat ze rechtstreeks in Vilner's ironische "hedendaagse pandemische liefdeslied" lanceert, " Word jij mijn quarantaine?” "Monday Stroll" viert de erfenis van Vilner's mentor (en legendarische saxofonist en fluitist) Frank Wess, waarbij Vilner een Wess-combo uit 1957 opnieuw orkestreert. Vilner speelt een meer vlotvoetige rol op "Chad's Delight", genoemd naar een "snelle , Balboa-danser' wiens bewegingen Vilner liet inspireren. De nummers van Vilner hebben veel karakter - Brianna Thomas' geestige kijk op "Hard Hearted Hannah" wordt gevolgd door een elegant arrangement van Sy Oliver's klassieker "T'Ain't What You Do".

Tegen het einde stapt Vilner naar de microfoon en nodigt hij dansers uit om hun spullen te showen, als eerbetoon aan de 'ambassadeur van Lindy' Frankie Manning. Dans staat ook in de schijnwerpers op de toepasselijke naam "Tap Tap Tap" (met Caleb Teicher op tap-taken), in navolging van Brandon Bain's zachte kijk op Al Hibbler's hit "After the Lights Go Down Low", en Vilner's commentaar op de betrouwbaarheid van reparatie werk in New York, "Call Me Tomorrow, I Come Next Week" (met het grote tenorgeluid van Michael Hashim). "Belleville" introduceert een andere sfeer; geschreven in de tijd dat Vilner in de Parijse wijk doorbracht, voegt hij een door Ellington geïnspireerd arrangement toe aan een compositie die al karakteristiek is. Met Vilner op fluit, Ron Wilkins die 'Tricky' Sam Nanton channelt op trombone en Brandon Lee op Solotone trompet, is het resultaat een zeer suggestieve compositie.

Er is nog een laatste bloei op "Jumpin' At the Woodside" - een oproep aan dansers om uit hun stoelen te springen voor het laatste deuntje van de avond. Gebruikmakend van jazztradities als springplank voor een eigentijdse benadering van gesyncopeerd ritme, heeft The Jam! bereikt een briljante weergave van huidige en vroegere jazzbewegingen. Vilner verdiept zich in de kernwaarden en oorsprong van swing en haalt inspiratie voor elke compositie door zijn niet-aflatende nieuwsgierigheid naar het improviserende lichaam. Gewetensvol, fantasierijk en nieuw tegelijk, The Jam! vindt Eyal Vilner en zijn big band op zoek naar de swingende texturen van de jazz, terwijl hij ze misschien gaandeweg herdefinieert.

tracks:

1. Just a Lucky So and So (3:11)
2. Chabichou (2:21)
3. Another Time (3:55)
4. The Jam (2:13)
5. Will You Be My Quarantine? (3:57)
6. Monday Stroll (3:35)
7. Chad’s Delight (2:50)
8. Hard Hearted Hannah (3:16)
9. T’aint What You Do (4:02)
10. Call Me Tomorrow, I Come Next Week (3:22)
11. After The Lights Go Down Low (3:08)
12. Tap Tap Tap (2:47)
13. Belleville (4:39)
14. Jumpin’ at the Woodside (3:38)